Η επικάλυψη της στέγης με ψημένα κεραμίδια μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή για την προστασία κάθε κτιρίου με την προϋπόθεση ότι ο σχεδιασμός της και η τοποθέτηση των κεραμιδιών ακολουθούν ορισμένους βασικούς κανόνες.
Η στεγανότητα της στέγης εξασφαλίζεται από την κλίση και φυσικά από την κατάσταση και την ποιότητα των κεραμιδιών. Η ελάχιστη κλίση που απαιτείται εξαρτάται, από τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, τον προσανατολισμό του κτιρίου και τις διαστάσεις της στέγης (μήκος και κυρίως το πλάτος). Σε κάθε περίπτωση η κλίση της στέγης με τα κεραμίδια τοποθετημένα δεν πρέπει να υπολογίζεται μικρότερη από 30%. Τα κεραμίδια αλληλεπικαλυπτόμενα μειώνουν την κλίση κατά 8%, το οποίο πρέπει να συνυπολογίζεται για το τελικό αποτέλεσμα.
– Η εφαρμογή θυρών εξαερισμού στη στέγη, βοηθά στην εξομοίωση της εξωτερικής με την εσωτερική θερμοκρασία και στην αποφυγή δημιουργίας υδρατμών στο εσωτερικό της.
– Τα κεραμίδια πρέπει να τοποθετούνται σε τεγίδες ευθύγραμμες οι οποίες βρίσκονται σε σωστές αποστάσεις μεταξύ τους.
– Τα κεραμίδια πρέπει να τοποθετούνται, ξεκινώντας από το γείσο της στέγης και προχωρώντας προς την οροφή με τους εξής τρόπους: α) Τα γαλλικά και γερμανικά, από δεξιά προς αριστερά και σε οριζόντιες γραμμές, παράλληλες προς το γείσο της στέγης, β) Τα ολλανδικά και ρωμαϊκά, από δεξιά προς αριστερά, σε σειρές κάθετες προς το γείσο της στέγης.
– Τα κεραμίδια πρέπει να δένονται ή να καρφώνονται στην τεγίδα.
– Πρέπει να προσέχουμε κατά την τοποθέτηση να μην σπάζουν, να μην ραγίζουν και να μην λερώνονται με λάσπες και γενικώς να μην παρουσιάζουν ελαττώματα.
ΜΟΝΩΣΗ
Βέβαια, πρέπει να γνωρίζετε ότι η στέγη πρέπει να θερμομονωθεί με μονωτικό πάπλωμα ή πλάκες. Aν ο χώρος κάτω από την στέγη, αποτελεί λειτουργικό χώρο της κατοικίας, η θέση της θερμομόνωσης είναι στο επίπεδο των αμειβόντων. Aν πρόκειται για ακατοίκητο χωρο, τότε η θερμομόνωση τοποθετείται στο επίπεδο της οροφής του τελευταίου ορόφου. Tο θερμομονωτικό στρώμα είναι προτιμότερο να συνοδεύεται από φράγμα υδρατμών ή να διαθέτει ενσωματωμένο ένα τέτοιο υλικό. Στην πρώτη περίπτωση ο αερισμός της στέγης εξασφαλίζεται αν αφεθεί ένα μικρό διάκενο της τάξης τουλάχιστο των 2 εκ. μεταξύ της επικάλυψης από κεραμίδια και του θερμομονωτικού υλικού. Tο διάκενο επιτυγχάνεται με την κατάλληλη εφαρμογή των τάκων που στηρίζουν την ψευδοροφή, πάνω στην οποία στηρίζεται το πάπλωμα ή καρφώνονται οι ίδιες οι μονωτικές πλάκες. Για να αποφεύγεται η είσοδος υγρασίας και χιονιού στην κατοικημένη σοφίτα, είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται ένα στεγανωτικό πέτασμα μεταξύ των αμειβόντων και των δοκίδων υποστήριξης των κεραμιδιών.
Mεταξύ του πετάσματος και της κεραμικής επικάλυψης είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα διάκενο αερισμού. Aν το πέτασμα είναι ένας εύκαμπτος στεγανωτικός μανδύας, τότε αυτός μπορεί να εφαρμοστεί χαλαρός. Στερεώνεται στα σημεία μεταξύ των αμειβόντων και των δοκίδων, ενώ στα ενδιάμεσα διαστήματα αφήνεται να δημιουργεί βέλη κάψης της τάξης το πολύ των 4 ως 5 εκ. Aν το πέτασμα είναι άκαμπτο, τότε διατηρείται σε απόσταση από τις δοκίδες με την εφαρμογή ενδιάμεσων βοηθητικών δοκίδων κάθετων στις πρώτες. Tο διάκενο αερισμού δεν επαρκεί για το σωστό αερισμό της στέγης αν δεν προβλέπονται ειδικά κεραμίδια ή διατομές αερισμού σε κανονικά διαστήματα στην επικάλυψη της στέγης.
